Lib. Ep. Par.

 1   1,  8, 9   |       manibus, referam, quo negat fortuita in nostro habenda: ~alienum
 2   3, 23, 2   |        tibi multas voluptates qui fortuita summoveo, qui spes, dulcissima
 3   5, 47, 3   |           omne compescitur, et ne fortuita quidem verberibus excepta
 4   7, 63, 3   |        frontem ad risum quaelibet fortuita res transferet. Non differo
 5   7, 65, 24  | melioribus; fortes simus adversus fortuita; non contremescamus iniurias,
 6   7, 66, 6   |       frangat, quem nec attollant fortuita nec deprimant - talis animus
 7   7, 66, 41  |            Minime; illa enim quae fortuita sunt plurimum discriminis
 8   8, 71, 19  |   pulchritudo percussit, ut omnia fortuita contemnant, profeto sapientia [
 9   8, 72, 7   |         mancipio. Sed haec quoque fortuita tunc delectant cum illa
10 11-13, 85, 33|     apparet quo illi magis aliqua fortuita vis obstitit. Qui hoc potuit
11 11-13, 87, 12|         bonum est facit musicum); fortuita bonum non faciunt; ergo
12 11-13, 87, 16|           consurgunt in altum nec fortuita fastidiunt: virtus extollit
13  14, 90, 2   |          habet perdidisset, inter fortuita non esse. Nunc enim hoc
14  14, 91, 9   |       Consurgamus itaque adversus fortuita et quidquid inciderit sciamus
15  14, 92, 19  |           fallitur; exaequat enim fortuita virtutibus et tantundem
16 17-18, 107, 7|         bono dignum, quo fortiter fortuita patiamur et naturae consentiamus. ~
17  19, 113, 27 |          fortitudine, nisi contra fortuita convaluit et omnis casus
18  19, 117, 19 |           veniat, an et haec quae fortuita dicuntur certa lege constricta