Lib. Ep. Par.

 1   2, 17, 4    |     desiderantes quam impleri: parvo fames constat, magno fastidium.
 2   2, 19, 4    |    limen salutator. Non potest parvo res magna constare: aestima
 3   2, 21, 11   |       tamen molestus creditor: parvo dimittitur, si modo das
 4   6, 60, 3    |       enim quod naturae datur! Parvo illa dimittitur: non fames
 5   9, 75, 5    |  potest, si aut parata est aut parvo constat, adsit et res pulcherrimas
 6   9, 76, 6    |       Ne levi quidem opera aut parvo labore cognoscitur; sed
 7  10, 81, 27   |       obicienda rumoribus. Non parvo sibi constat homo gratus. ~
 8  15, 94, 72   | ingentium patrimoniorum laudet parvo divitem et usu opes metientem.
 9 17-18, 104, 34|       si magno aestimas, omnia parvo aestimanda sunt. Vale. ~
10 17-18, 108, 11| paupertati suae aptatus est et parvo se divitem fecit; magis
11  19, 110, 18  |       converte divitias; disce parvo esse contentus et illam
12  19, 115, 8   |     minus fratribus praeferunt parvo aere empta monilia. Quid
13  20, 119, 12  |      aut gratis satis fiat aut parvo: tantum miscere vitia desideriis
14  20, 122, 14  |    contemnenti prout magno aut parvo empta sunt fastidio est
15  20, 123, 3   |                Necessarium est parvo adsuescere: multae difficultates