Lib. Ep. Par.

 1   1, 11, 9    |      suum sanctius faciat. O felicem illum qui non praesens tantum
 2   1, 11, 9    |   etiam cogitatus emendat! O felicem qui sic aliquem vereri potest
 3   3, 23, 5    |   quod unum potest praestare felicem: dissice et conculca ista
 4   4, 31, 5    |  votis opus est? fac te ipse felicem; facies autem, si intellexeris
 5   4, 36, 2    |    isti persuadeant eum esse felicem qui a multis obsidetur:
 6   4, 36, 2    |    et significare contraria. Felicem vocabant: quid ergo? erat? ~
 7   4, 41, 4    | cupiditatibus, inter adversa felicem, in mediis tempestatibus
 8   5, 43, 3    |     vivendum est. Tunc autem felicem esse te iudica cum poteris
 9   5, 46, 3    |   verum audies. O te hominem felicem, quod nihil habes propter
10   9, 80, 6    |  exedentes necesse est agere felicem. ~7.
11 11-13, 87, 3  | faciunt, quem ego faustum et felicem reddo bonis cogitationibus
12  15, 94, 67   |    fieri aliena infelicitate felicem. ~68.
13  16, 98, 1    |           Numquam credideris felicem quemquam ex felicitate suspensum.
14 17-18, 108, 34|                              Felicem deinde se putat quod invenerit
15  19, 115, 17  |                           At felicem illum homines et divitem