Lib. Ep. Par.

 1   1,  1, 4    |   mihi quod plerisque non suo vitio ad inopiam redactis: omnes
 2   1, 11, 2    |      vim suam exercet et illo vitio sui etiam robustissimos
 3   2, 13, 12   |       metum respue; si minus, vitio vitium repelle, spe metum
 4   8, 70, 15   |  humanae sunt, quod nemo nisi vitio suo miser est. Placet? vive:
 5  10, 83, 10   | ebrius fieri et huic obnoxius vitio est; hunc a Zenone dici
 6 11-13, 85, 3  |      frequens nimiusve in hoc vitio; illud enim humanam naturam
 7 11-13, 85, 15 |       tamen aliquando, id est vitio timoris carere, adfectu
 8  15, 94, 56   |                     Nulli nos vitio natura conciliat: illa integros
 9  16, 100, 8   |    omnia et parum erecta: quo vitio carere eum iudico. Non sunt
10 17-18, 108, 23|    Sed aliquid praecipientium vitio peccatur, qui nos docent
11 17-18, 108, 36|       circumferunt, nulli non vitio quod insequuntur obnoxii. ~
12 17-18, 109, 7 |      enim quidam quibus morbi vitio mel amarum videatur. Oportet
13  20, 123, 14  | escendas, retro abducere, cum vitio, Lucili, consentire est.
14  20, 123, 17  |        non debet excusationes vitio philosophia suggerere. Nullam