Lib. Ep. Par.

 1   3, 26, 10 |      nos detineat nec impediat quominus parati simus quod quandoque
 2   4, 33, 5  |       ruina potest. Nec recuso quominus singula membra, dummodo
 3   5, 47, 17 |  fastidiosi isti te deterreant quominus servis tuis hilarem te praestes
 4   5, 50, 7  |       non est quod te impediat quominus de nobis bene speres, quod
 5   9, 79, 5  |    poetis locum adtingas? Quem quominus Ovidius tractaret, nihil
 6  14, 89, 18 |         Lucili virorum optime, quominus legas non deterreo, dummodo
 7  15, 94, 32 |    tantum adfectibus inpedimur quominus probanda faciamus sed inperitia
 8  15, 94, 51 |  errabit et errando inpedietur quominus ad illud perveniat quo possit
 9  15, 95, 8  |    vitae professa est nulla re quominus se exerceat vetari potest;
10  19, 114, 19|       Arruntius non temperavit quominus primo statim libro poneret
11  19, 117, 10|     est; unum enim illi deerat quominus bonum esset, quod incorporale
12  19, 117, 14|      pronuntio): quid prohibet quominus aliud quidem <sit> sed nihilominus
13  19, 117, 15| concedis. Quomodo nihil obstat quominus et sapientia bonum sit et
14  19, 117, 15|   sapientiam, sic nihil obstat quominus et sapientia bonum sit et