Lib. Ep. Par.

 1   1,  9, 19  |             ipse contentus est; hoc felicitatem suam fine designat. ~20.
 2   3, 22, 4   |           erat. ' Nulli necesse est felicitatem cursu sequi: est aliquid,
 3   3, 23, 1   |           qui scit quo gaudeat, qui felicitatem suam in aliena potestate
 4   5, 44, 1   |       possis eximere te vulgo et ad felicitatem hominum maximam emergere.
 5   7, 66, 50  |       ratione fit, scio, ut aliquis felicitatem bene et ut calamitatem fortiter
 6   8, 74, 18  |         affligitur. Paucis deponere felicitatem molliter licuit: ceteri
 7   9, 76, 10  |            haec recta et consummata felicitatem hominis implevit. Ergo si
 8 11-13, 85, 33|          artis. Gubernator tibi non felicitatem promisit sed utilem operam
 9  14, 91, 7   |          nullo ruunt: quota quaeque felicitatem civitas pertulit! Cogitanda
10  15, 94, 53  |           et errantia, cum possimus felicitatem domo promere. ~54.
11  16, 97, 13  |   peccantibus quia latendi etiam si felicitatem habent, fiduciam non habent'.
12  16, 98, 8   | intemperantia fingit sibi perpetuam felicitatem suam, fingit crescere debere
13  19, 115, 18 |            tui. Ad hanc tam solidam felicitatem, quam tempestas nulla concutiat,
14  19, 117, 21 |           aerumnam sine gemitu meo, felicitatem sine alieno, quomodo ultimum