Lib. Ep. Par.

 1   3, 28, 1    |        Animum debes mutare, non caelum. Licet vastum traieceris
 2   4, 31, 11   |      iniuria nata. Subsilire in caelum ex angulo licet: exsurge
 3   4, 41, 1    |       te impetrare. Non sunt ad caelum elevandae manus nec exorandus
 4   6, 53, 1    |       languido; erat sine dubio caelum grave sordidis nubibus,
 5   7, 67, 7    |         transtulit e carcere in caelum. Ita cum optavi mihi vitam
 6   8, 71, 12   |        exceptum? non terra, non caelum, non totus hic rerum omnium
 7   8, 72, 9    |        et extollitur ac modo in caelum allevatur, modo defertur
 8   8, 73, 12   |      Ita dico, Lucili, et te in caelum compendiario voco. Solebat
 9 11-13, 86, 1  | suspicor. Animum quidem eius in caelum ex quo erat redisse persuadeo
10  14, 89, 2    |       illam velociter obit quam caelum acies nostra; nobis autem,
11  14, 92, 30   |  habitus erigitur et spectat in caelum, ita animus, cui in quantum
12  14, 92, 31   |        Magnus erat labor ire in caelum: redit. Cum hoc iter nactus
13  15, 94, 56   |        vultus nostros erexit ad caelum et quidquid magnificum mirumque
14 17-18, 102, 24|                          Nondum caelum nisi ex intervallo pati