Lib. Ep. Par.

 1   4, 36, 3   |            dabit in vetusta te ipsa tristitia, perseveret modo colere
 2   6, 61, 3   |         primis ut finem nostri sine tristitia cogitemus. ~4.
 3   9, 80, 6   |             aut gravis et suppurata tristitia, eo quidem gravior quia
 4 11-13, 85, 2 |          qui inperturbatus est sine tristitia est; qui sine tristitia
 5 11-13, 85, 2 |             tristitia est; qui sine tristitia est beatus est; ergo prudens
 6 11-13, 85, 3 | inperturbatum et constantem et sine tristitia sic interpretentur tamquam
 7 11-13, 85, 3 |          non qui numquam. Item sine tristitia eum dici aiunt qui non est
 8 11-13, 85, 3 |        alicuius animum immunem esse tristitia; sapientem non vinci maerore,
 9 11-13, 85, 24|            qui sine timore est sine tristitia est; qui sine tristitia
10 11-13, 85, 24|             tristitia est; qui sine tristitia est beatus est. ' Nostrorum
11 17-18, 106, 5|      infulciam), tamquam ira, amor, tristitia, nisi dubitas an vultum
12 17-18, 106, 9|           non gaudium extollit? non tristitia deducit? ~10.
13  19, 117, 25 |            qua ratione nulla animum tristitia, nulla formido perturbet,