|
1.
Librum tuum quem mihi promiseras accepi et tamquam lecturus ex commodo adaperui
ac tantum degustare volui; deinde blanditus est ipse ut procederem longius. Qui quam disertus fuerit
ex hoc intellegas licet: levis mihi visus est, cum esset nec mei nec tui
corporis, sed qui primo aspectu aut Titi Livii aut Epicuri posset videri. Tanta
autem dulcedine me tenuit et traxit ut illum sine ulla dilatione perlegerim.
Sol me invitabat, fames admonebat, nubes minabantur; tamen exhausi totum.
2.
Non tantum delectatus sed gavisus sum. Quid
ingenii iste habuit, quid animi! Dicerem 'quid impetus! ', si interquievisset,
si <ex> intervallo surrexisset; nunc non fuit impetus sed tenor. Compositio virilis et
sancta; nihilominus interveniebat dulce illud et loco lene. Grandis, erectus es: hoc
te volo tenere, sic ire. Fecit aliquid et materia; ideo eligenda est fertilis,
quae capiat ingenium, quae incitet.
3.
<De> libro plura scribam cum illum retractavero; nunc parum mihi sedet
iudicium, tamquam audierim illa, non legerim. Sine me et inquirere. Non est
quod verearis: verum audies. O te hominem felicem, quod nihil habes propter
quod quisquam tibi tam longe mentiatur! nisi quod iam etiam ubi causa sublata
est mentimur consuetudinis causa. Vale.
|