|
1.
Desinamus quod voluimus velle. Ego certe id ago <ne> senex eadem velim
quae puer volui. In hoc unum eunt dies, in hoc noctes, hoc opus meum est, haec
cogitatio, imponere veteribus malis finem. Id ago ut mihi instar totius vitae
dies sit; nec mehercules tamquam ultimum rapio, sed sic illum aspicio tamquam
esse vel ultimus possit.
2.
Hoc animo tibi hanc epistulam scribo, tamquam me cum maxime scribentem mors
evocatura sit; paratus exire sum, et ideo fruar vita quia quam diu futurum hoc
sit non nimis pendeo. Ante senectutem
curavi ut bene viverem, in senectute ut bene moriar; bene autem mori est
libenter mori.
3.
Da operam ne quid umquam invitus facias: quidquid necesse futurum est
repugnanti, id volenti necessitas non est. Ita dico: qui imperia libens
excipit partem acerbissimam servitutis effugit, facere quod nolit; non qui
iussus aliquid facit miser est, sed qui invitus facit. Itaque sic animum
componamus ut quidquid res exiget, id velimus, et in primis ut finem nostri
sine tristitia cogitemus.
4.
Ante ad mortem quam ad vitam praeparandi sumus. Satis instructa vita est, sed
nos in instrumenta eius avidi sumus; deesse aliquid nobis videtur et semper videbitur:
ut satis vixerimus, nec anni nec dies faciunt sed animus. Vixi, Lucili
carissime, quantum satis erat; mortem plenus exspecto. Vale.
|