|
1.
Mutare te loca et aliunde alio transilire nolo, primum quia tam frequens
migratio instabilis animi est: coalescere otio non potest nisi desit
circumspicere et errare. Ut animum possis continere, primum corporis tui fugam
siste.
2.
Deinde plurimum remedia continuata proficiunt: interrumpenda non est quies et
vitae prioris oblivio; sine dediscere oculos tuos, sine aures assuescere
sanioribus verbis. Quotiens processeris, in ipso transitu aliqua quae renovent
cupiditates tuas tibi occurrent.
3.
Quem admodum ei qui amorem exuere conatur evitanda est omnis admonitio dilecti corporis
- nihil enim facilius quam amor recrudescit -, ita qui deponere vult desideria
rerum omnium quarum cupiditate flagravit et oculos et aures ab iis quae
reliquit avertat.
4.
Cito rebellat affectus. Quocumque se verterit, pretium aliquod praesens
occupationis suae aspiciet. Nullum sine auctoramento malum est: avaritia
pecuniam promittit, luxuria multas ac varias voluptates, ambitio purpuram et
plausum et ex hoc potentiam et quidquid <potest> potentia.
5.
Mercede te vitia sollicitant: hic tibi gratis vivendum est. Vix effici toto
saeculo potest ut vitia tam longa licentia tumida subigantur et iugum
accipiant, ne dum si tam breve tempus intervallis discindimus; unam quamlibet
rem vix ad perfectum perducit assidua vigilia et intentio.
6.
Si me quidem velis audire, hoc meditare et exerce, ut mortem et excipias et, si
ita res suadebit, accersas: interest nihil, illa ad nos veniat an ad illam nos.
Illud imperitissimi cuiusque verbum
falsum esse tibi ipse persuade: 'bella res est mori sua morte'. Nemo moritur
nisi sua morte. Illud praeterea tecum licet cogites: nemo nisi suo die moritur.
Nihil perdis
ex tuo tempore; nam quod relinquis alienum est. Vale.
|