|
1.
Quod ad duos amicos nostros pertinet, diversa via eundum est; alterius enim
vitia emendanda, alterius frangenda sunt. Utar libertate tota: non amo illum
nisi offendo. 'Quid ergo? ' inquis 'quadragenarium pupillum cogitas sub tutela
tua continere? Respice aetatem eius iam duram et intractabilem: non potest
reformari; tenera finguntur. '
2.
An profecturus sim nescio: malo successum mihi quam fidem deesse. Nec
desperaveris etiam diutinos aegros posse sanari, si contra intemperantiam
steteris, si multa invitos et facere coegeris et pati. Ne de altero quidem
satis fiduciae habeo, excepto eo quod adhuc peccare erubescit; nutriendus est
hic pudor, qui quamdiu in animo eius duraverit, aliquis erit bonae spei locus.
Cum hoc veterano parcius agendum puto, ne in desperationem sui veniat;
3.
nec ullum tempus aggrediendi fuit melius quam hoc, dum interquiescit, dum
emendato similis est. Aliis haec intermissio eius imposuit, mihi verba non dat:
exspecto cum magno fenore vitia reditura, quae nunc scio cessare, non deesse. Impendam huic rei dies et
utrum possit aliquid agi an non possit experiar.
4.
Tu nobis te, ut facis, fortem praesta et sarcinas contrahe; nihil ex hisquae
habemus necessarium est. Ad legem naturae
revertamur; divitiae paratae sunt. Aut gratuitum est quo egemus, aut vile: panem et aquam
natura desiderat. Nemo ad haec pauper est, intra quae quisquis desiderium suum
clusit cum ipso Iove de felicitate contendat, ut ait Epicurus, cuius aliquam
vocem huic epistulae involvam.
5.
'Sic fac' inquit 'omnia tamquam spectet Epicurus. ' Prodest sine dubio custodem
sibi imposuisse et habere quem respicias, quem interesse cogitationibus tuis
iudices. Hoc quidem longe magnificentius est, sic vivere tamquam sub alicuius
boni viri ac semper praesentis oculis, sed ego etiam hoc contentus sum, ut sic
facias quaecumque facies tamquam spectet aliquis: omnia nobis mala solitudo
persuadet.
6.
Cum iam profeceris tantum ut sit tibi etiam tui reverentia, licebit dimittas
paedagogum: interim aliquorum te auctoritate custodi - aut Cato ille sit aut
Scipio aut Laelius aut alius cuius interventu perditi quoque homines vitia
supprimerent, dum te efficis eum cum quo peccare non audeas. Cum hoc effeceris
et aliqua coeperit apud te tui esse dignatio, incipiam tibi permittere quod
idem suadet Epicurus: 'tunc praecipue in te ipse secede cum esse cogeris in
turba'.
7.
Dissimilem te fieri multis oportet, dum tibi tutum [non] sit ad te recedere.
Circumspice singulos: nemo est cui non satius sit cum quolibet esse quam secum.
'Tunc praecipue in te ipse secede cum esse cogeris in turba' - si bonus vir
<es>, si quietus, si temperans. Alioquin
in turbam tibi a te recedendum est: istic malo viro propius es. Vale.
|