Lib. Cap. Par.

 1    VI,  5, 2   |            adsignificat neque habet casus, ut ab lego leges, lege;
 2    VI,  5, 2   |           leges, lege; alterum quod casus habet neque tempora adsignificat,
 3    VI,  5, 2   |        habet utrunque et tempora et casus, ut ab lego legens, lecturus;
 4   VII,  3, 8   |              cuius verbi singularis casus rectus correptus ac facta
 5   VII,  7, 2   |           secundo quemadmodum ea in casus declinarentur, tertio quemadmodum
 6  VIII,  4, 1   |              unam quae adsignificat casus, alteram quae tempora, tertiam
 7  VIII,  6, 1   |           qui dicunt usum declinati casus, uti is qui de altero diceret,
 8  VIII,  6, 1   |           recto: unde rectus an sit casus sunt qui quaerant. Nos vero
 9  VIII,  9, 2   |      nominibus eorum item declinant casus atque eodem modo dicunt
10  VIII, 23, 1   |           partis: in eam quae habet casus et quae habet tempora et
11  VIII, 26, 1   |                                Alia casus habent et rectos et obliquos,
12  VIII, 32, 2   |       superiorum, quod simul habent casus et tempora, quo vocantur
13  VIII, 35, 1   |            articulos habere totidem casus: nunc alios habere unum
14  VIII, 36, 1   |            cur quae singulos habent casus, ut litterae Graecae, non
15  VIII, 38, 1   |         gens, mens, dens? Cum horum casus patricus et accusativus
16  VIII, 38, 3   |       potuit propter eam rem rectos casus non esse similis; quom quaeratur
17    IX, frag17  |           fluctuis, qui est patrius casus ab eo quod est senatus,
18    IX, frag22  |           ad Ciceronem XI per omnes casus id nomen ire debere conmeminit;
19    IX, 24, 1   |    quadripertitam, unam in qua sint casus, alteram in qua tempora,
20    IX, 27, 1   |       inclinantur in tempora aut in casus, ut ab Romulo Romuli Romulum
21    IX, 35, 1   |          duobus vocabulis similibus casus similiter declinatos similes
22    IX, 36, 1   |        Latinarum non declinentur in casus, non esse analogias. Hi
23    IX, 36, 2   |             figuras, habere quinque casus, alia quattuor, sic minus
24    IX, 36, 2   |          voce quae singulos habeant casus, in rebus pluris; quemadmodum
25    IX, 36, 2   |        quaternos habebunt vocabulis casus, item ea inter se quae ternos,
26    IX, 37, 1   |           nihili qui non hili erat. Casus tantum commutantur de quo
27    IX, 37, 1   |        nihili. Potest dici patricus casus, ut ei praeponantur nomina
28    IX, 37, 1   |   praeponantur nomina plura, ut hic casus Terentii, hunc casum Terentii,
29    IX, 46, 1   |                         Quod dicunt casus alia non habere rectos,
30    IX, 46, 2   |      secundum naturam nominandi est casus cols, secundum consuetudinem
31    IX, 46, 2   |          nominandi an patrici esset casus. Ut ovis, et avis.~3.
32    IX, 46, 3   |             argumentum est: nam tam casus qui non tritus est quam
33    IX, 47, 1   |        analogian esse, sed obliquos casus non habere caput ex sua
34    IX, 48, 1   |         diceret singularis obliquos casus huius fici neque hac fico,
35    IX, 49, 2   | adsignificat, et eius numero finiti casus omnes ab dupondio sunt,
36    IX, 50, 1   |          vocant homonymian, obliqui casus ab eodem capite, ubi erit
37    IX, 50, 1   |       verbum significabit, ut et in casus et in tempora dispariliter
38    IX, 51, 1   |        Geryones. In hoc genere quod casus perperam permutant quidam,
39    IX, 51, 1   |             debet eius consequentis casus in declinando ac non facere,
40    IX, 52, 1   |            neget esse, quod vocandi casus habet alter Melicerta, alter
41    IX, 52, 1   |       simile, quod alterius vocandi casus sit lupe, alterius lepus,
42    IX, 59, 1   |         illic externis caput rectus casus, sic hic in forma est persona
43    IX, 59, 2   |      declinata (fit enim, ut rectus casus nonnunquam sit ambiguus),
44    IX, 63, 1   |           suo quicque genere habet, casus, ut amatus amato et amati
45     X,  2, 5   |      alterum habet tempora, alterum casus, quae duae res vel maxime
46     X,  2, 8   |         alii partis eius quae habet casus, cuius eidem hic cum dicat
47     X,  2, 15  |        quattuor: in unam quae habet casus neque tempora, ut docilis
48     X,  2, 15  |          alteram quae tempora neque casus, ut docet facit; in tertiam
49     X,  2, 20  |          ordinum partes appellantur casus, derectorum genera, utrisque
50     X,  2, 27  |          possunt. Sic igitur quidam casus quod ex hoc genere sunt,
51     X,  2, 29  |          verba tempora habent neque casus, sed habent personas. Eorum
52     X,  2, 33  |   quemadmodum declinemus, quaerimus casus eius, etiamsi siqui finxit
53     X,  3, 13  |           in duo obliquos discedunt casus, sic contra multa ab duobus
54     X,  3, 21  |              Si multitudinis rectus casus forte figura corrupta erit,
55     X,  5, 2   |         verbo. Dant enim non habere casus mox et vix, nequam habere,
56     X,  5, 2   |      ostendere esse nequam, dicimus casus, et ei proponimus tum hic