Lib. Cap. Par.

 1     V,  1, 2 |     cuiusque verbi naturae sint duae, a qua re et in qua re vocabulum
 2     V, 32, 17|       doliolis sub terra. Eorum duae traditae historiae, quod
 3   VII,  3, 18|      tribus stellis, quas infra duae clarae, quas appellant Umeros;
 4  VIII,  4, 1 | oriantur, partes orationis sunt duae, nisi item ut Dion in tris
 5  VIII, 18, 2 |        fingi apparet, quod, cum duae sint Albae, ab una dicuntur
 6    IX, 39, 2 |      Musae, alterum finitum, ut duae, tres, quattuor: dicimus
 7     X,  2, 3 |      partem praeponderet, ut si duae res quae conferuntur vicenas
 8     X,  2, 5 |    tempora, alterum casus, quae duae res vel maxime discernunt
 9     X,  2, 18|                 Ut in articulis duae partes, finitae et infinitae,
10     X,  2, 18|   infinitae, sic in nominatibus duae, vocabulum et nomen: non
11     X,  2, 22|     bigae, neque dicitur ut hae duae latae, albae, sic hae duae
12     X,  2, 22|      duae latae, albae, sic hae duae bigae et quadrigae, sed
13     X,  3, 1 |          si ad eas duas alterae duae res allatae sunt, quae rationem
14     X,  3, 29|        subiungatur, sic merulae duae, catulae tres, faculae quattuor.~
15     X,  3, 30|     dicimus biga una, quadrigae duae, nuptiae tres, sed pro eo
16     X,  3, 30|        ut est huius ordinis una duae tres principium una, sic
17     X,  3, 31|  perfecta ut in oratione, illae duae simplices inchoatae analogiae,