Lib. Cap. Par.

 1    VI,  7, 19|  Spondere est dicere spondeo, a sponte: nam id idem valet et a
 2    VI,  7, 19|  cubitum venerit sua voluntate, sponte ipsam suapte adductam, ut
 3    VI,  7, 19|         cum ait satius esse~Sua sponte recte facere quam alieno
 4    VI,  7, 19|      quam alieno metu.~Ab eadem sponte, a qua dictum spondere,
 5    VI,  7, 19|    Spondet enim qui dicit a sua sponte "spondeo"; qui spopondit,
 6    VI,  7, 21|   despondisse dicebant, quod de sponte eius, id est de voluntate,
 7    VI,  7, 22|                           A sua sponte dicere cum spondere, respondere
 8    VI,  7, 22|     mihi gnatam tuam?~quod sine sponte sua dixit, cum eo non potest
 9    VI,  7, 23|                    Etiam spes a sponte potest esse declinata, quod
10    VI,  7, 23|   speratam consequor:~quod sine sponte dicunt, vere neque ille
11     X,  3, 23| incorrupta plerumque est suapte sponte, nisi qui eam usu inscio