Cap. Par.

 1      II,  6| antelucanos ad canendum Christo ut deo et ad confoederandam disciplinam,
 2       V,  1|      probatus. Scit M. Aemilius de deo suo Alburno. Facit et hoc
 3       V,  1|            deus non erit; homo iam deo propitius esse debebit.
 4    XVII,  6|            illum: "Deus videt" et "deo commendo" et "deus mihi
 5   XVIII,  1|      litteraturae, si qui velit de deo inquirere et inquisito invenire
 6     XIX,  3|         illa lex propria Iudaeis a deo missa est.
 7     XXI,  2|         utique oporteret, si eidem deo manciparemur.
 8     XXI,  3|            damnari iuvat, neque de deo aliter praesumimus. Necesse
 9     XXI,  3|         igitur pauca de Christo ut deo.~ ~
10     XXI,  4|         edocebantur, de promerendo deo et non offendendo praemonerentur.
11     XXI,  5|            orbem sine homine, sine deo rege, quibus nec advenarum
12     XXI,  7|        illuminandam eam venturus a deo praenuntia<ba>tur, Christus
13     XXI, 11|       praesit perficienti. Hunc ex deo prolatum didicimus et prolatione
14     XXI, 12|          de spiritu spiritus et de deo deus] ut lumen de lumine
15     XXI, 13|                 13] Ita et quod de deo profectum est, deus et dei
16     XXI, 13|          de spiritu spiritus et de deo deus modulo alter[num],
17     XXI, 14|            figuratus nascitur homo deo mixtus. Caro spiritu instructa
18    XXII,  3|       daemonum evaserit, damnata a deo cum generis auctoribus et
19   XXIII,  5|  producatur aliquis ex his, qui de deo pati existimantur, qui aris
20   XXIII, 15|  commemoratione eorum, quae sibi a deo per arbitrum Christum imminentia
21   XXIII, 15|   exspectant. Christum timentes in deo et deum in Christo subiciuntur
22    XXIV,  5|       lacunaria; alius suam animam deo suo voveat, alius hirci.
23     XXX,  7|       praesides, extorquete animam deo supplicantem pro imperatore!
24  XXXIII,  1|         est magis Caesar, a nostro deo constitutus."
25  XXXIII,  2|          deum magis illum commendo deo, cui soli subicio; subicio
26  XXXIII,  3|          homo sit, interest homini deo cedere; satis habeat appellari
27  XXXIII,  3|           et hoc nomen est, quod a deo traditur. Negat illum imperatorem
28   XXXIV,  3|           et hunc deum dicere, cui deo opus est!
29    XXXV, 12|         desertoribus proditas et a deo interdictas ne suis quidem
30   XXXVI,  3|           expensum captamus, sed a deo exactore et remuneratore
31   XXXIX,  2|         ambiamus orantes. Haec vis deo grata est. Oramus etiam
32   XXXIX, 18|       potest, provocatur in medium deo canere; hinc probatur quomodo
33      XL, 10|         Semper humana gens male de deo meruit, primo quidem ut
34      XL, 13|     accidunt, ex quo Christianos a deo orbis accepit. Ex eo enim
35      XL, 14|     exspectatis, aversi ab ipso et deo et caelo.
36     XLI,  4|           vobis in castigationem a deo obveniant.
37    XLII,  2|       Meminimus gratiam debere nos deo domino creatori; nullum
38   XLIII,  2|          qui pro vobis quoque vero deo preces sternant, quia forte
39     XLV,  1|         necesse est. Innocentiam a deo edocti et perfecte eam novimus,
40     XLV,  7|           7] Enimvero nos, qui sub deo omnium speculatore dispungimur
41  XLVIII,  4|        contrarii meriti iudicium a deo referat. Ideoque repraesentabuntur
42    XLIX,  6|         qui malumus damnari quam a deo excidere. Contra illi, qui
43       L,  2|          habet et gloriam placendi deo et praedam vivendi in aeternum.
44       L, 10|         permissum est, quantum pro deo non licet!
45       L, 11|   resurrectionem. Hanc qui veram a deo sperat, si pro deo patiatur,
46       L, 11|         veram a deo sperat, si pro deo patiatur, insanus est!~ ~
47       L, 16|            cum damnamur a vobis, a deo absolvimur.~ ~ ~