Cap. Par.

 1      II,  3|              3] Sed Christianis solis nihil permittitur loqui
 2      II, 10|       adhibetis ad confitendum, solis Christianis ad negandum,
 3      II, 13| extorquendae praesides de nobis solis mendacium elaboratis audire. "
 4      II, 20|     esse nos creditis? In nobis solis pudet aut piget ipsis nominibus
 5    XIII,  9|         et aliis licuisse, quod solis antiquitas contulit.~ ~
 6     XVI,  4| arbitros quamquam vana cultura. Solis enim sacerdotibus adire
 7     XVI, 10|        et caelestia adorandi ad solis ortum labia vibratis.
 8     XVI, 11|               11] Aeque si diem solis laetitiae indulgemus, alia
 9     XVI, 11|    longe ratione quam religione solis, secundo loco ab eis sumus,
10     XXI, 12|         sol erit in radio, quia solis est radius nec separatur
11   XXXVI,  3|         haec opera bonae mentis solis imperatoribus debentur a
12    XLIX,  1|      Hae<c> sunt, quae in nobis solis praesumptiones vocantur,