Cap. Par.

1      II, 12|     nos perire, quos pessimos creditis. Sic enim soletis dicere
2      II, 13|        si negaverimus, statim creditis.~ ~
3      II, 20|     quodcumque aliud esse nos creditis? In nobis solis pudet aut
4     VII,  2|  curatis. Ergo aut eruite, si creditis, aut nolite credere, qui
5     XXI, 26| Christianis, propter quos non creditis Christianis.
6   XXIII, 17|   loquuntur, qui mentientibus creditis! Nemo ad suum dedecus mentitur,
7     XXV,  1|  etiam testimoniis, quos deos creditis, ut nihil iam ad hanc causam
8   XLIII,  2|      sternant, quia forte non creditis, sed a quibus nihil timere