Cap. Par.

 1      XI,  2|         esse aliquem sublimiorem deum et mancipem quendam divinitatis,
 2      XI,  4|    mortui, cum dignius ab initio deum aliquem fecisset qui mortui
 3      XI, 10|        conceditis, opinor, illum deum deificum iustitia praecellere,
 4    XIII,  9|       aulicis nescio quem synodi deum facitis, licet non nobiliores
 5      XV,  5| aliquando castratum Attin, illum deum ex Pessinunta, et qui vivus
 6     XVI,  1|   somniastis caput asininum esse deum nostrum. Hanc Cornelius
 7     XVI,  7|         forte, integrum et totum deum colimus. Diximus originem
 8     XVI,  9|        versimulius solem credunt deum nostrum. Ad Persas, si forte,
 9    XVII,  3|                 3] Hoc est, quod deum aestimari facit, dum aestimari
10    XVII,  5|         sanitatem suam patitur, "deum" nominat, hoc solo, quia
11   XVIII,  2|      iustitiae innocentia dignos deum nosse et ostendere a primordio
12   XVIII,  2|      inundatos, quo praedicarent deum unicum esse, qui universa
13   XVIII,  9|           Qui audierit, inveniet deum; qui etiam studuerit intellegere,
14     XXI,  4|          Totum Iudaeis erat apud deum gratia, ubi et insignis
15     XXI,  8|      filiae aut coniugis alienae deum patrem passus est squamatum
16     XXI, 10|                 10] Iam ediximus deum universitatem hanc mundi
17     XXI, 10|        eundem et fatum vocari et deum et animum Iovis et necessitatem
18     XXI, 11|           per quae omnia molitum deum ediximus, propriam substantiam
19     XXI, 11|         et idcirco filium dei et deum dictum ex unitate substantiae;
20     XXI, 28|         et cruenti vociferamur: "Deum colimus per Christum". Illum
21     XXI, 29|    Iudaeis respondeamus, et ipsi deum per hominem Moysen colere
22   XXIII,  4|  confitebitur de vero quam alibi deum de falso.
23   XXIII, 15|      Christum timentes in deo et deum in Christo subiciuntur servis
24   XXIII, 18|        illis credendo in Christo deum credimus. Ipsi litterarum
25    XXIV,  1|     negant esse quaque non alium deum respondent praeter unum,
26    XXIV,  5|                   5] Colat alius deum, alius Iovem; alius ad caelum
27    XXIV,  7|   damnandi qui aliquem huiusmodi deum occideri<n>t.
28    XXIV,  9|       habemur, qui non Romanorum deum colimus.
29    XXIV, 10|   quodvis colere ius est praeter deum verum, quasi non hic magis
30    XXVI,  3|    istarum divinitatum, cuius et deum victimis et templum donis
31     XXX,  1|      enim pro salute imperatorum deum invocamus aeternum, deum
32     XXX,  1|         deum invocamus aeternum, deum verum, deum vivum, quem
33     XXX,  1|  invocamus aeternum, deum verum, deum vivum, quem et ipsi imperatores
34     XXX,  1|        animam; sentiunt eum esse deum solum, in cuius solius potestate
35     XXX,  2|      imperii sui valeant, et ita deum intellegunt; adversus quem
36     XXX,  7|             7] Sic itaque nos ad deum expansos ungulae fodiant,
37    XXXI,  2|  benignitatis etiam pro inimicis deum orare et persecutoribus
38  XXXIII,  2|        maiestatem Caesaris infra deum magis illum commendo deo,
39  XXXIII,  3|                      3] Non enim deum imperatorem dicam, vel quia
40  XXXIII,  3|      audeo, vel quia nec ipse se deum volet dici. Si homo sit,
41  XXXIII,  3|      Negat illum imperatorem qui deum dicit; nisi homo sit, non
42  XXXIII,  4|         est qui revocatur, ne se deum existimet.~ ~
43   XXXIV,  3|   appellasti? Esto religiosus in deum, qui vis illum propitium
44   XXXIV,  3|         imperatori! Desine alium deum credere atque ita et hunc
45   XXXIV,  3|        credere atque ita et hunc deum dicere, cui deo opus est!
46   XXXIV,  4|        adulatio eiusmodi hominem deum appellans, timeat saltim
47   XXXIV,  4|   Maledictum est ante apotheosin deum Caesarem nuncupari.~ ~
48   XXXVI,  4|      magis nec in ipsum, qui per deum tantus est.~ ~
49   XXXIX,  2|         et congregationem, ut ad deum quasi manu facta precationibus
50   XXXIX,  9|        habentur, qui unum patrem deum agnoverint, qui unum spiritum
51   XXXIX, 16|         saginandi, sed qua penes deum maior est contemplatio mediocrium.
52   XXXIX, 17|       discumbitur quam oratio ad deum praegustetur; editur quantum
53   XXXIX, 18|       etiam per noctem adorandum deum sibi esse; ita fabulantur,
54      XL,  8|          ignis. Nemo adhuc Romae deum verum adorabat, cum Hannibal
55      XL, 15|         invidia caelum tundimus, deum tangimus et, cum misericordiam
56     XLI,  2|           Hoc", inquitis, "et in deum vestrum repercutere est,
57     XLV,  7|      ipse, qui timentes iudicat, deum, non proconsulem timentes.~ ~
58    XLVI,  9|                               9] Deum quilibet opifex Christianus
59    XLVI,  9|         et exinde totum, quod in deum quaeritur, re quoque adsignat,
60   XLVII,  5|          Inventum enim solummodo deum non ut invenerant disputaverunt,
61   XLVII, 12|      Itaque ridemur praedicantes deum iudicaturum. Sic enim et
62  XLVIII, 13|         dei quidem cultores apud deum semper, superinduti substantia
63  XLVIII, 13|       vero et qui non integre ad deum, in poena aeque iugis ignis,