Cap. Par.

 1  1, 1 |        proprio loqui, quando sibi natura interrogata respondet, nec
 2  4, 7 |    properare cupit, quod in rerum natura esse cognoscit. Ipsa enim
 3  4, 9 |          ex pluribus, sed simplex natura est; anima igitur immortalis
 4  4, 13|        simplex et propria quaedam natura et ab aliis spiritibus discreta
 5  8, 2 |      Quarta, expellitiva quae, ut natura fiat libera, sibi nocitura
 6  9, 2 |            Suscepit verum hominem natura, non vitiis. Respuit quod
 7 11, 10|        Sic enim ista magna quidem natura sed originali delicto peccatis
 8 14, 1 |  quassamur, sed in animae nostrae natura iugiter perseverantes, nihil
 9 16, 1 | aequalitas in caritate, unitas in natura. Haec excellenter et singulariter
10 17, 3 |        quippe in assumpta hominis natura iudicium qui iudicaturus