Lib.  Ep. Par.

 1     I,   3, 5   |              Sed non eo praeconiorum fine contenti Bruttiorum et Lucaniae
 2    II,   3, 2   |            et quod gloriose geritur, fine temporis non tenetur. ~3.
 3    II,  30, 1   |       benigna sequi, quem decet sine fine laudari. ~2.
 4    II,  40, 15  | oblectationibus perfruatur, quae nec fine deficit nec aliqua intermissione
 5    II,  40, 16  |       posuissent, ubi veraciter sine fine gaudium est, sine aliquo
 6    II,  41, 2   |           provenerunt, quae moderato fine peracta sunt. is enim vincit
 7    IV,  18, 2   |            hominis ambitum eo tantum fine concludas, ne possit supprimere
 8     V,  17, 4   |       convcniat, quatenus res vicino fine gaudentes ad plenissimum
 9    VI,   5, 3   |      perversa contemnant, bonos sine fine laudent, pessimos vehementer
10    XI,  praef, 7|         opusculum nostrum desiderato fine concluseram, de animae substantia
11    XI,   3, 7   |       textumque epistulae affectuoso fine concludo, ut in mentem vestram
12    XI,  36, 2   |           nequit esse ambiguum, quod fine proprio tenetur inclusum.