Lib.  Ep. Par.

 1    IV,   6, 3   |             non potest aliena, illa eloquentiae fecunda mater, illa virtutum
 2    VI,   4, 6   |     oratores implere, ubi magistros eloquentiae contigit semper audire.
 3    VI,   5, 3   |             ut ait Tullius magister eloquentiae, nihil praestabilius videtur
 4    VI,   5, 3   |           districtio, ubi praevalet eloquentiae fortitudo. sit imitator
 5    VI,   5, 5   |           atque ideo prudentiae vel eloquentiae tuae fama provocati quaesturam
 6  VIII,  12, 3   |     communibus verbis, sed torrenti eloquentiae flumine peregisti. directus
 7  VIII,  14, 4   |                                     Eloquentiae vero bona ineptum est in
 8  VIII,  19, 5   | advocationis laudem inter primarios eloquentiae frequenter meruit invenire.
 9    IX,  21, 1   |    susurratione cognovimus doctores eloquentiae Romanae laboris sui constituta
10     X,   6, 3   |             Secunda nobis cura fuit eloquentiae tuae fluenta perquirere,
11    XI,  praef, 8|     inchoantes: nam si nihil mereor eloquentiae munere, considerandus sum
12    XI,  praef, 8|     Tullianis. nam ipse quoque fons eloquentiae cum dicere peteretur, fertur