Lib.  Ep. Par.

 1    IV,  10, 3|     auferre. si vero alterum pro altero, quod nefas dictu est, pignorare
 2    VI,  11, 2|   coniuncta sunt: unum pendet ex altero: non coalescunt sparsa semina,
 3    VI,  21, 4|      suos actus nullus damnat in altero, quia natura est humani
 4  VIII,  17, 3|         qui magis praedicetur ex altero. ~4.
 5  VIII,  22, 3|      forte gratiosum: nam et sub altero meruisse provectum apud
 6  VIII,  31, 3|      soli agere, qui praedam cum altero non desiderant invenire.
 7    IX,  18, 1|        interna. unum recumbit in altero. facilius quippe inimicorum
 8    IX,  18, 5| contigisse sentiat sibi, quod in altero malignus exercere temptavit.
 9     X,   4, 3|  sapientiam vero ille quaerit in altero, penes quem est scientiae
10     X,   5, 2|             Si quis habuerit cum altero forte negotium, ad communia
11   XII,   8, 1|          ut perire non possit ab altero: donatur sine dispendio:
12   XII,  10, 1|       cautus est, qui urgetur ab altero. nam quid egit totius anni