Lib.  Ep. Par.

 1   III,  21, 1   |        est absentem sibi Romam diutius facere, qui in ea possunt
 2    IV,  39, 4   |      quia de vobis non patimur diutius obscura iactari, qui generis
 3     V,  36, 1   |       ideo allegationibus tuis diutius perquisitis et ad rerum
 4    IX,  24, 10  |    iudicem provenire sincerum. diutius quidem differendo pro te
 5     X,   7, 4   |        itaque virum non decuit diutius iustitiam petere, sed docere:
 6    XI,  praef, 4|     librorum, quam nemo purgat diutius nisi qui bene creditur esse
 7    XI,   2, 1   |   acceleratum est, ne traheret diutius quod gravabat. ~2.
 8   XII,  25, 3   |          Qualis ergo timor est diutius sustinere quod vel in summa
 9   XII,  25, 6   |       efficitur. hinc est quod diutius radii siderum insolito colore
10   XII,  28, 10  | saecula, sed prophetis. sed ne diutius beneficiorum regalium cupidos