Lib.  Ep. Par.

 1     0,  praef, 10|                             Deinde mores pravos regis auctoritate
 2     I,   1, 1    | multiplicans facultates protendit, mores excolit: et tantarum rerum
 3     I,   3, 5    |           et Lucaniae tibi dedimus mores regendos, ne bonum, quod
 4     I,   4, 5    |   praedicabili conversatione pudet mores probabiles non habere. quis
 5     I,   4, 9    |     mirentur, qui patris atque avi mores nobilissimos nesciverunt.
 6     I,  27, 1    |               Si exterarum gentium mores sub lege moderamur, si iuri
 7     I,  27, 5    |                                    Mores autem graves in spectaculis
 8     I,  31, 1    |      strepitus, sed pacis ornatus. mores peregrinos abicite: Romana
 9     I,  44, 4    |      maiori damno periclitati sunt mores, quam cum gravitas Romana
10    II,  14, 5    |       ultionem: quia ideo elegimus mores vestros, quia crudelibus
11    II,  15, 3    |         expedita prudentia: traxit mores barbaros ad quietem: in
12   III,  17, 3    |        recipite paulatim iuridicos mores. non sit novitas molesta,
13   III,  25, 1    |           lucra quaerimus, quantum mores subiectorum deprehendere
14   III,  33, 3    |         quod primum est in homine, mores purgat: quod secundum, verborum
15   III,  51, 3    |  Spectaculum expellens gravissimos mores, invitans levissimas contentiones,
16   III,  51, 10   |       atque inconstantissimos inde mores nasci, quos avium matribus
17    IV,  51, 2    |           nobilissimus institutor. mores tuos fabricae loquuntur,
18     V,  33, 3    |      extorquet. perierunt profecto mores, si nec illis comparari
19    VI,   5, 3    |         prudentissimus antiquorum, mores et alienos corrigat et suos
20    VI,   6, 1    |         ipse insolentium scholarum mores procellosos moderationis
21    VI,   9, 3    |            cognoscimus servientium mores. si facies tranquilla, si
22    VI,  10, 1    |      Periclitarentur graviter boni mores, si aut solis divitibus
23    VI,  11, 1    |         occulte potest dicere, cui mores suos publice nullus ausus
24    VI,  21, 4    |          erunt nostri temporis tui mores. esto in te continens, ut
25   VII,  23, 1    |  quapropter arte placandi sunt qui mores afferunt simillimos ventis,
26   VII,  46, 2    |         iudicium, ut qui populorum mores regebat, ipse et moderata
27  VIII,  16, 4    |     iudicium creditur, qui servare mores naturaliter sentiuntur.
28  VIII,  17, 4    |       exercere perfidiam. ibi enim mores facilius probantur, ubi
29    IX,  14, 10   |     patimur dici, per quos aliorum mores putamus posse recorrigi. ~
30    IX,  21, 3    |          absonum, quemadmodum boni mores crimen detestantur externum.
31    IX,  21, 8    |          sunt, per quos et honesti mores proveniunt et palatio nostro
32    IX,  22, 1    |                 Indiscreti hominum mores confusique vagarentur, si
33    IX,  22, 5    |      hereditarias augere virtutes! mores tuos domestica conversatione
34    IX,  25, 11   |         largus offerre. hos igitur mores lectio divina solidavit,
35     X,   3, 3    |            communio siquidem regni mores asserit, quando placabilis
36     X,   4, 3    |         forsitan aestiment impares mores. difficile est illos aliter
37     X,   6, 2    |          primum nobis placuit tuos mores inspicere, sine quibus possunt
38     X,   7, 3    |      causas sub tranquillitate, ut mores proprios semper assereret.
39     X,   7, 4    |         quando in iudicibus primum mores elegimus, in ea praesertim
40     X,  13, 4    |          ex quibus habebunt genium mores, si parentes publicos minores
41     X,  14, 2    |           decet esse Romanum. mali mores vestro nomini probantur
42     X,  20, 3    |          dubium enim non est illam mores deligere, cui observatur
43    XI,   9, 4    |     Studete ergo nobiscum, ut boni mores provincialibus dentur, sed
44   XII,   1, 1    |      produnt, sic nos obsequentium mores aperiunt. praeceps non putatur
45   XII,  15, 3    |           sola temperata est, quae mores hominum sua qualitate componit.