Lib.  Ep. Par.

 1     0,  praef, 16|      pulchra definitio est sic apte dicere, ut audientibus possis concepta
 2     I,  18, 1    |    iustitiam, qui aequitatem populi dicere suscepistis, quando non
 3     I,  21, 3    |            quid iam de Roma debemus dicere, quam fas est ipsis liberis
 4     I,  31, 4    |      implere clamoribus et uno sono dicere, quod ipsas quoque beluas
 5     I,  45, 10   |      appetit imitari et, si fas est dicere, in quibusdam etiam nititur
 6     I,  45, 11   |              Mechanicus, si fas est dicere, paene socius est naturae,
 7     I,  45, 12   |          audebunt se aequales nobis dicere, apud quos sciunt sapientes
 8   III,   2, 2    |         decet enim nos aspera verba dicere, ne affines nostri ad extremum
 9   III,   6, 4    |            quae auctorem cognoverat dicere, per huius posset similitudines
10   III,  12, 1    |             facilius est quippe, si dicere fas est, errare naturam
11    IV,  34, 1    |         commerciumque viventium non dicere mortuorum, quia et nobis
12     V,   4, 5    |           et, cui multa necesse est dicere, titubantia non proferre.
13     V,  29, 2    |            possis horrere servumque dicere, cui debeas divina consideratione
14     V,  32, 3    |           petitoris accusans causam dicere fortasse volueris, summoto
15     V,  40, 3    |          tractata unius partis vota dicere, tibi semper necesse fuit
16    VI,   3, 8    |    cogitares. considera quid debeas dicere, quod a tantis excipitur. ~
17    VI,   4, 1    |     perfecta, qui apud te trepidant dicere proprias causas. ~2.
18    VI,   4, 3    |    considera, quale sit his aliquid dicere nec erroris verecundiam
19    VI,   5, 2    | familiariter applicatur, ut proprie dicere possit quod nos sentire
20    VI,   5, 3    |         proprium graviter et ornate dicere, ut possit animos iudicum
21    VI,   7, 1    |      dignitatem et alterius honorem dicere, dum nos constet dona conferre.
22    VI,   9, 7    |      loquantur, dum parentibus suis dicere gestiunt quae viderunt. ~
23    VI,  11, 1    |         illo populus occulte potest dicere, cui mores suos publice
24    VI,  13, 3    |     complere. aliud est enim tantum dicere legitima, aliud ad terminum
25    VI,  17, 3    |            dicta componere et verum dicere: non tantum interpellator
26   VII,   4, 1    |         tale pacatis regionibus ius dicere, quale suspectis gentibus
27  VIII,  12, 2    |           eloquentia pro defensione dicere, suadebat tamen aequitas
28  VIII,  12, 3    |            cum finem faceres, adhuc dicere quaerebaris: delectando
29  VIII,  12, 4    |         aliquid studioso exquisitum dicere videamur, has primum, ut
30    IX,   7, 4    |             iudicium ineptum est te dicere non probatum. nam si bene
31    IX,   7, 6    |            aliquid tale inter illos dicere, quod nequeat tantis prudentibus
32    IX,  15, 1    |         tantum vere possumus lucrum dicere, quod constat divina iudicia
33     X,   4, 4    |              iure communi nos fecit dicere cum privatis. o animi nobilitas
34     X,   6, 4    |            res communes ita diserte dicere, quas etiam prudentes se
35    XI,  praef, 7 |             diximus, de ipsa quoque dicere videremur. ~8.
36    XI,  praef, 8 |         quoque fons eloquentiae cum dicere peteretur, fertur excusasse
37    XI,   1, 3    |              haec non audemus falsa dicere, sed confitemur esse potiora:
38    XI,  36, 5    |      inferre. habetis, ut solebatis dicere, castissimum iudicem: relinquam
39    XI,  38, 4    |    commonebat nec invitabatur plura dicere, cui se talis pagina videbatur
40   XII,   9, 3    |       amisisse. peregrinum se ultra dicere non potuit, qui optata rura
41   XII,  21, 5    |          testimonium salubre possit dicere, qui te in cassum voluit
42   XII,  28, 4    |        festinantes illud nos tantum dicere cupitis, quod ad vos specialiter