Lib.  Ep. Par.

 1     0,  praef, 8|            pro magna diei parte in bonum publicum te occupare noverunt,
 2     I,   3, 5   |         dedimus mores regendos, ne bonum, quod peregrina provincia
 3     I,   3, 6   |          totius Italiae notissimum bonum, ubi cuncta provida ordinatione
 4     I,  42, 4   |      credidisse: si vero singulare bonum est, iudicem te praecipuae
 5    II,   1, 2   |            est festinare virtutum. bonum iudicium est secuta prosperitas:
 6    II,   1, 3   |            quod rarum continentiae bonum est, patre privatus gravitatis
 7    II,  28, 2   |            quod rarum continentiae bonum crebra hominum vitia fecerunt,
 8    II,  28, 5   |            celari non decet regium bonum, impetrata praesentia ad
 9    II,  32, 4   |       conscripti, quibus cordi est bonum desiderium iuvare auxiliaribus
10   III,   6, 6   |         sensus inspexit, qui etiam bonum domesticae virtutis inquirit,
11   III,   7, 1   |        postulat oportere restitui. bonum quidem votum, si tamen non
12   III,  11, 3   |        provocantur ad gratiam, ubi bonum factum celebretur ore sapientum?
13   III,  14, 1   |  perseverat, augetur, et remediale bonum est in peccatum accelerata
14     V,  22, 1   |           ingenium? aptum est omne bonum locis suis et laudabilia
15     V,  40, 4   |     nimirum serenitatis nostrae in bonum publicum parata sententia,
16    VI,   3, 1   |           est origo laudabilis, si bonum initium sequentibus rebus
17    VI,  13, 3   |     iustitiam. laudabiliter quidem bonum dicitur, sed multo gloriosius
18  VIII,   9, 7   |            consocia. omne siquidem bonum regis suadere debet affinitas.
19  VIII,  13, 7   |                      His igitur in bonum publicum praedictis per
20  VIII,  14, 2   | subiectorum anxia corda lugerent ‚ bonum quippe amissum dum quaeritur,
21  VIII,  14, 4   |        inveniri. agnoscite, docti, bonum principis votum: confidite
22  VIII,  20, 2   |        quae hactenus non habebant? bonum insolitum plus amatur et
23    IX,   5, 3   |            esse praeconium, quando bonum est iubentis, si iustitia
24    IX,   7, 2   |           per se commendari potest bonum ingenium, etiam cum rebus
25    IX,   7, 6   |         qui ab illa turba doctorum bonum potuit referre iudicium.
26    IX,  23, 3   |    possessione locupleti summumque bonum solas putent esse divitias.
27     X,   3, 5   |        commonemur: iudicare recte, bonum sapere, divina venerari,
28     X,   3, 7   |       nimium non placet etiam quod bonum putatur. gaudete nunc, patres
29     X,   4, 8   |                                 Ad bonum publicum veritatem non pudet
30     X,  31, 1   |     referendus nec aliquid constat bonum, nisi quod ab ipso dinoscitur
31    XI,   1, 4   |          principatum. rarum omnino bonum est dominum triumphare de
32    XI,   1, 8   |        silentiose geritur publicum bonum. non audis praedici quod
33    XI,   8, 4   |            manus. alioquin inutile bonum est iudicem non accipere
34   XII,  18, 1   |           cui nec culpa celari nec bonum possit abscondi. quam gratum
35   XII,  19, 4   |  trepidatione confusum. insperatum bonum est, si is ad quem deceptionis
36   XII,  27, 1   |                      Minus prodest bonum iubere, nisi hoc per viros
37   XII,  27, 1   |     exequatur. nam cui est studium bonum de proprio facere, laudabiliter