Lib. Ep. Par.
1 I, 30, 2 | nostrae ingratitudinis, quod multo gravius est, pericula subiturum. ~
2 II, 24, 2 | devotus ad propria), praeterea multo acerbiora iungentes, quod
3 II, 39, 5 | aliqua dilatione torpuerit, multo blandius intepescit: postremo
4 II, 39, 11 | est: infert et alia, quae multo grandius obstupescas. corda
5 III, 5, 6 | de maturitate quippe tua multo debent venire meliora, qui
6 III, 6, 1 | honorata frequentia. sed multo nobis probatur acceptius,
7 IV, 10, 2 | licentiam crevisse vitiorum. his multo acerbiora iungentes: alienis
8 IV, 27, 3 | defensione necessitas. his multo acerbiora subiungens, ut
9 IV, 44, 2 | verbis doleat accusatum: multo maior est opinio purgata,
10 V, 26, 1 | omnibus ubique gratissima, multo tamen acceptiora credimus
11 V, 41, 5 | tamen palatinas electus. qui multo amplius crescere potuit,
12 V, 44, 4 | nobis fuit ista reddere quam multo grandia suscepisse. estote
13 VI, 4, 1 | quidem procerem esse, sed multo grandius de proceribus iudicare.
14 VI, 12, 1 | velle sentitur. sed hoc multo praestantius adesse conspectibus
15 VI, 12, 1 | possit anxietate turbari, dum multo gratius redditur, ubi prosperitatis
16 VI, 13, 3 | quidem bonum dicitur, sed multo gloriosius statuta complentur.
17 VII, 32, 2 | sincero colore depingitur, multo iustius metallorum puritate
18 VII, 41, 2 | denegat actionis, quando multo gravior est culpa, quam
19 VII, 43, 1 | longius iniqua compendia. multo melius proficitur, si bonis
20 VII, 46, 1 | viri sequentes exemplum multo longius pudicam observantiam
21 VIII, 19, 6 | divitiae nobiles faciunt, multo magis praestantior est,
22 IX, 9, 2 | convenit unum melos edicere, multo magis viris prudentissimis
23 IX, 15, 1 | tranquillitate fruerentur, multo praestantius est talia decernere,
24 X, 2, 1 | mihi, piissime imperator, multo melius divina tribuerunt,
25 XI, praef, 2| Nam multo satius est vitiosa tenebris
26 XII, 5, 3 | cognoscite temperata, ut multo artius quam vendere solebatis
|