Lib. Ep. Par.
1 II, 3, 2 | quis possit negare generi munus, cuius habetis velut in
2 II, 17, 1 | dictu nefas est, bene meriti munus innocentis contingat esse
3 II, 36, 1 | sufficiat nec parum sit munus audaciae supplicii declinasse
4 II, 36, 2 | in aeneo compendio aureum munus: et metalla quam invenire
5 III, 5, 4 | inter ceteras dignitates munus iudicamus esse praecipuum.
6 III, 5, 5 | patriciatus insignia, tuarum munus plenarium dignitatum et
7 III, 18, 1 | possidere, quod commune munus probatur esse iustitiae? ~
8 III, 29, 2 | confert magis rei publicae munus quisquis diruta maluerit
9 IV, 51, 11| reliquos sensus auditum sibi ad munus summum tunc homines aestiment
10 V, 22, 2 | integritate laudandos. magnum munus est, patres conscripti,
11 VI, 9, 5 | debito redditur, tali gratia munus putatur. ~6.
12 VI, 16, 4 | perfuncti laboris aliud munus, ut, si quoquo modo ad illustratum
13 VI, 19, 7 | prudenter abscidas. magnum munus est subditos habere prudentes
14 VII, 9, 3 | commonitus offerat voluntarium munus. Xenia sunt enim ista, non
15 VIII, 9, 5 | sapientes reges singulare munus est, ille sollicitus ad
16 VIII, 12, 2 | prava suadere, sic salutare munus est, cum veritatis terminos
17 VIII, 21, 5 | laborum tuorum aptissimum munus, quam sic casta, sic moderata
18 VIII, 22, 1 | in se provocaverit regium munus. ~2.
19 VIII, 33, 6 | veniamus ad illud singulare munus sanctumque miraculum. ~7.
20 X, 13, 5 | Certe munus est videre principem. hoc
21 XI, 5, 1 | quorum interest tamquam munus eximium nostris hospitiis
22 XI, 15, 1 | Regale munus impetratum gaudium debet
23 XI, 27, 1 | conscientiae meruit, quando secreti munus iudicialis accepit? fruatur
24 XI, 38, 1 | beneficia non haberent. hoc munus supplicantibus datum est,
25 XII, 13, 4 | possessio eius principis munus est. quemadmodum praesumat
|