Lib. Ep. Par.
1 I, 39, 2| sunt semper habiti, qui multorum hominum conversationibus
2 II, 13, 2| Venantium, quem frequenter multorum scelerum pulsat invidia,
3 II, 20, 1| praesentiam nostram sustinet, multorum debet solacia reperire.
4 III, 31, 1| conscientiam suggestione multorum, quae prava non potest dissimulare
5 IV, 3, 3| morum probitate claudebas, multorum conscius, nec tamen, cum
6 IV, 9, 1| Paula patris auxilio nudati multorum se iniuriis testantur exponi:
7 IV, 18, 1| surreptio. dudum siquidem ad nos multorum suggestione pervenit Laurentium
8 IV, 23, 2| involutos impeti accusatione multorum: quos elapsos intimat mentis
9 IV, 33, 1| iustitiae, ut conventus multorum disciplinabilium sit adunatio
10 IV, 48, 2| contigerit. quibus peractis multorum desiderio ad Romanas sedes
11 V, 9, 1| Necessitas publica multorum debet devotione compleri,
12 V, 39, 2| Multorum itaque querela comperimus
13 V, 39, 4| nocentes in correctione multorum, quando et hoc pietatis
14 VI, 23, 5| quale est perfrui favore multorum et illas voces accipere,
15 VII, 1, 2| remedium datum tibi pro salute multorum. arma ista iuris sunt, non
16 VII, 2, 1| potestate unus insolesceret et multorum provectus gaudia reperirent.
17 VII, 11, 1| iudiciis extitisse? causa enim multorum bene acta nobilitat, quando
18 VII, 17, 2| Quocirca industriam tuam multorum sermone celebratam ad coctionem
19 VII, 19, 1| Multorum insinuatione comperimus
20 VII, 29, 1| quod fuerit pro securitate multorum. atque ideo curam portae
21 XI, 2, 7| antistitis. arduum est quidem multorum desideriis satisfacere,
22 XI, 20, 1| efficaciter peragens imperata multorum meruisti bona iudicia: sed
23 XI, 40, 9| iacturam, qui habuisti de multorum afflictione laetitiam. sed
24 XII, 3, 3| superbiam velis, quia te multorum humilitas pertimescit. viri
|