Lib.  Ep. Par.

 1     I,   3, 2| meritorum, qui iudicem cunctarum meruit habere virtutum. quid enim
 2     I,   3, 4|        es damna provinciae, quae meruit sub devotione nescire: ubi
 3    II,   1, 2|          ad honorem rei publicae meruit pervenire. ~3.
 4    II,  10, 2|      absurdum est ut, quos poena meruit consumere, etiam lucra sibi
 5   III,  11, 1|        possit proficere quicquid meruit ad nostra saecula pervenire. ~
 6     V,   4, 7|         qui par tantis honoribus meruit reperiri. ~
 7    VI,   1, 1|         dignitates eximias solus meruit habere palmatas vestes,
 8    VI,  18, 3|        hinc ille gratificationem meruit plausumque popularem: hinc
 9   VII,  25, 2|         a te diligi, qui a nobis meruit destinari. ~
10  VIII,  14, 5|    ordine iam in prima dignitate meruit approbari. ~
11  VIII,  19, 4|          lateri, qui inter leges meruit approbari? amare namque
12  VIII,  19, 5| primarios eloquentiae frequenter meruit invenire. is contra magnum
13  VIII,  22, 4|      Hunc provectus sui auctorem meruit, ut nos augmentatores dignissime
14    IX,  22, 1|       illo nefas est ambigi, qui meruit eligi iudicio principali.
15     X,   7, 2|          qui illic potuit imbui, meruit ubique laudari: ibi defaecatus
16     X,  25, 2|      quatenus qui a vobis dirigi meruit, celeritatis gratiam consequatur.
17     X,  33, 3|            Nam si alter offensam meruit, ego debeo gratissimus haberi,
18    XI,   4, 1|       est in iudicum partem, qui meruit aulicis potestatibus assidere.
19    XI,   6, 1|      teneri, qui suis primatibus meruit anteponi. tibi enim reddunt
20    XI,  13, 5|                     Nam si Libya meruit per te recipere libertatem,
21    XI,  26, 1|         qui a multis praesulibus meruit approbari. uni enim acceptum
22    XI,  27, 1|       praerogativam conscientiae meruit, quando secreti munus iudicialis
23    XI,  28, 1|        mente possit obsequi, qui meruit anteferri. quapropter Heliodorus
24    XI,  36, 1|      designatum tempus inoffense meruit pervenire. ~2.