Lib. Ep. Par.
1 I, 22, 1 | incertis. non enim de rudibus sententiam ferimus, sed de probatissimis
2 I, 23, 2 | volumus in eius quoque parte sententiam, dum velimus omnia inter
3 I, 31, 2 | excipiat promulgatam iure sententiam. ~3.
4 I, 41, 1 | est dignitatis spectare sententiam procerum post regale iudicium.
5 II, 1, 4 | iungite favorem, adunate sententiam: amborum iudicio dignus
6 II, 39, 11| natura, dum iudicat, et sententiam quodam modo dicit, quae
7 III, 33, 2 | audeat liberam proferre sententiam, nec frenetur imperitiae
8 IV, 22, 2 | nostram te asseris spectare sententiam, ut confidentius fiat quod
9 IV, 23, 3 | impetuntur, fuerint approbati, sententiam subeant, quam iuris definita
10 V, 22, 2 | respexit, qui curiae vestrae sententiam maioris natu auctoritate
11 V, 22, 5 | multum facundior est qui sententiam dictat quam ille qui supplicat.
12 VI, 3, 3 | provinciarum iudicum punit, verbo sententiam dicit. quid est, quod non
13 VI, 4, 3 | omnes scilicet consulares: sententiam primus dicis: et in illa
14 VI, 15, 1 | advocatione confligunt: vice sacra sententiam dicis et, quod maxime fidei
15 VI, 21, 5 | possit rigidam formidare sententiam. avari iudices nesciunt
16 VII, 37, 1 | spectabilitatis nitore decoramus, ut sententiam tuam in conventibus publicis
17 VIII, 18, 3 | negotiorum, quando ille sententiam dicit, qui non potest ignorare
18 IX, 7, 6 | vocas, dignam ante illos sententiam tuae voluntatis aperias.
19 XI, 6, 3 | laudabile praeiudicium, sententiam gratiosam, militiam domesticam
20 XII, 14, 3 | accepit. contra Maronis autem sententiam intiborum illic fibrae dulcissimae
21 XII, 21, 3 | cum fas sit promulgatam sententiam suspendi, tibi non licet
22 XII, 22, 7 | est quippe arbiter, qui sententiam mittit in cassum, et male
|