Lib.  Ep. Par.

 1     I,  18, 3|      praesumpta, damnamus, quia locus calumniandi non relinquitur,
 2     I,  27, 5|   dicitur, iniuria non putatur. locus est qui defendit excessum.
 3    II,   2, 6|                    Hic profecto locus est, ubi praeconium meretur
 4    II,   4, 1|      libenter amplectimur, quia locus subreptionibus non relinquitur,
 5   III,   8, 1|         subtrahitur delictis et locus emundatur illicitis. ~2.
 6   III,  16, 1|     cuius tenetur exemplum, nec locus ambiguitati relinquitur
 7    IV,   4, 1|       recti tenax provectus nec locus relinquitur iniuriae, cum
 8    IV,   9, 1| praesentiam, ubi nec violentiae locus datur nec avaritiae vitia
 9    IV,  13, 1|  necessaria fuerint praeparata, locus iniustis praesumptionibus
10    VI,   9, 8|       tibi tribuitur suggerendi locus, quando cunctis adimitur.
11    VI,  10, 2|         sed et iste honorabilis locus sit, qui tantum meritis
12   VII,  10, 2|         conversatione tractare. locus quippe tuus his gregibus
13   VII,  14, 1| servienti, summa gratificatione locus tuus habendus est, qui suis
14   VII,  16, 2|        peragite, quia erroribus locus tollitur, quando vobis cui
15   VII,  30, 1|         censemus, ut ille, quem locus videtur exposcere, vobis
16  VIII,  10, 3|      agens non ut aetas, sed ut locus potius expetebat. nam licet
17  VIII,  33, 5|                     Est enim et locus ipse camporum amoenitate
18    IX,  16, 3| publicum collocari: dignus enim locus est, qui et gloriosam mercedem
19    XI,  38, 1|    impudentissimus exactionibus locus: specialiter a damnis exemit
20    XI,  40, 4|     superos Plutonis hospitium, locus perpetua nocte caecatus,
21    XI,  40, 5|        vacuitatibus impleantur. locus ille perennium lacrimarum
22   XII,   4, 1|         privati est habere quod locus continet: in principali