Lib.  Ep. Par.

 1     I,   2, 4 |            illius una vindemia est, culpa nimirum artificis erit,
 2     I,  30, 4 |        urbis notitiam deferatur, ut culpa legibus, non per praesumptam
 3     I,  37, 4 |     aestimetur potius vindicta quam culpa. ~5.
 4    II,   4, 1 |          quia rationabiliter aliena culpa te respicit, si quem tibi
 5    II,  41, 1 |             primariorum plectibilis culpa omnium debet esse vindicta,
 6    IV,  16, 3 |            etiam per eius absentiam culpa provenit, inter vos iustitiae
 7    IV,  47, 6 |           si quos autem intemperans culpa perculerit, collectam quantitatem
 8     V,  36, 1 |     largimur, quia non est ignaviae culpa, quem excusat miseranda
 9    VI,  23, 3 |             illi populo vel in levi culpa facile displicere cognoscas.
10   VII,  18, 2 |           nulla te venalitas, nulla culpa demergat, quia veniale esse
11   VII,  19, 1 |         offensio. quia licet ubique culpa laedat, hic tamen graviter
12   VII,  41, 2 |            quando multo gravior est culpa, quam suae promissionis
13  VIII,  16, 7 |          sub tanto principe et sine culpa paruit et iudicia laudatus
14    IX,  15, 11|     intimate, ne quis sit alienus a culpa qui potuit agnoscere constituta. ~
15    IX,  19, 1 |             silet enim aequitas, si culpa non vociferetur admissa
16    IX,  20, 1 |             copiam venire causarum. culpa siquidem vestrae probatur
17    IX,  22, 1 |       confusique vagarentur, si aut culpa formidinem aut virtus praemia
18     X,  28, 2 |       vestra inquisitione eos nulla culpa respuerit. sint ergo intrepidi,
19     X,  32, 1 | insecutiones sine reatu, odium sine culpa, damna sine debitis. et
20   XII,   3, 3 |           devia non requiris. caret culpa, qui imperata perfecerit.
21   XII,  16, 4 | redemptionis aut torpentis desidiae culpa respiciat et quod expedire
22   XII,  18, 1 |            vidente servire, cui nec culpa celari nec bonum possit