Lib.  Ep. Par.

 1    II,   1, 2 | nobilitatis eius flore vestivit. novit inter reliquos fasces viros
 2    II,   9, 1 |        Inclinari precibus nostra novit humanitas nec pro affectu
 3    II,  24, 5 |       alienae functionis pondere novit oppressum: relaturi a nobis
 4    II,  41, 2 |          enim vincit assidue qui novit omnia temperare, dum iucunda
 5    IV,  26, 2 |     antequam flectatur precibus, novit considerare fatigatos. ~
 6     V,   8, 1 |    disponitur. moderate siquidem novit iniuncta sibi complere prudentia
 7     V,  27, 2 |      vivat, qui suam praesentiam novit principibus offerendam:
 8    VI,  12, 3 | praecincta dignitas, quae nullum novit offendere, nullum cognoscitur
 9  VIII,  18, 1 |         vix potest neglegere qui novit aequitatem nec facile erroris
10  VIII,  31, 6 |       respuat hominum, in qua se novit esse laudandum. alioquin
11    IX,  21, 3 |         facundiae, quae cogitare novit ad laudem, loqui sine vitio.
12    IX,  21, 3 |    congruenter accentibus metrum novit decantare grammaticus. ~
13    IX,  25, 11|         nesciat aliena quaerere, novit propria largus offerre.
14     X,  30, 3 |         suis gressibus restituta novit memor esse beneficii: in
15     X,  30, 3 |         malis pendere, quod a se novit bonis principibus exhibere. ~
16    XI,   2, 7 |      desideriis satisfacere, sed novit divinitas magna praestare.
17    XI,   8, 1 |   pendere: modo vero unusquisque novit fixum, quod ab antiquis
18    XI,  39, 2 |        superflua facere, quae se novit magnis pretiis explicare. ~
19    XI,  40, 6 |        teterrimum carcerem, haec novit splendidam tribuere libertatem:
20   XII,  17, 1 |          urbium singularum. quis novit cum qua gente confligat?