Lib.  Ep. Par.

 1     I,   4, 5|          cum creduntur iudicibus displicere. ~6.
 2   III,   2, 2|           si nobis vere sentiunt displicere quod male cupiunt, audaciam
 3   III,  14, 1|          credamus omnia facinora displicere, maxime a vobis confidimus
 4   III,  17, 2|    peccantes graviter intellegit displicere. ~3.
 5   III,  31, 2|      civitatis vestrae dispendia displicere. dicitur ergo commodi cura
 6    IV,  21, 1| deflectere quae nobis cognoveris displicere, tamen sollicitum ammonitio
 7    IV,  28, 1|   temptare ausus sit, quod nobis displicere cognoscit. ~
 8    IV,  41, 2|       constiterit machinatoribus displicere. quapropter in abolitum
 9     V,  14, 9|         mansuetudini non debeant displicere. illud sane providentia
10     V,  41, 4|       causis improbis, nec tamen displicere poterat lingua relatoris:
11    VI,  21, 4|       bonis moribus non aestimat displicere. suos actus nullus damnat
12    VI,  23, 3|         vel in levi culpa facile displicere cognoscas. urbs ornata multitudine
13   VII,  43, 1|    quaerere qui in nullo debeant displicere. atque ideo tribuni chartariorum
14  VIII,  15, 1|           ut nulli merito debeat displicere, ut agnoscatis illum hoc
15    IX,   7, 6|       nequeat tantis prudentibus displicere. ideoque non unius dignitatis
16    IX,  17, 5|        possunt, qui suis civibus displicere meruerunt et, dum tempus
17     X,   6, 2|         possunt quaelibet optima displicere. ornamentum enim bonorum
18     X,  19, 4|      quod vestro nequeat iudicio displicere: quando et pietatem vestram
19     X,  30, 6|   iudicare, cui levia cognoveris displicere. ~7.