Lib.  Ep. Par.

 1     I,   1, 2|        singulare aliquid inesse cognoscunt, nos maxime, qui divino
 2     I,  27, 5|      quod sine dubiu se optasse cognoscunt? ~
 3    II,  14, 5|    pietatem et in avibus inesse cognoscunt? Romulum itaque, qui facti
 4    II,  19, 3|   nequeunt, cuius se genus esse cognoscunt. ille non vult extinguere
 5   III,  24, 1|      qui sui curam nos habuisse cognoscunt. ~2.
 6   III,  53, 3|   tantum in imum latices latere cognoscunt, ut hoc sit mirabile, quod
 7    IV,  32, 3|   intentata iniuste se retinere cognoscunt, aequitatis consideratione
 8    IV,  40, 3|      suis hoc commodis expedire cognoscunt. in locum siquidem beneficii
 9    IV,  47, 5|       necessitates electos esse cognoscunt? et ideo quinquaginta solidorum
10     V,  31, 2|        qui vero minus intentata cognoscunt, ad iudicium competens te
11   VII,   9, 3|      quae sibi dispendiosa esse cognoscunt. quapropter adversus ibi
12   VII,  33, 1|     illi se bene habitos fuisse cognoscunt? atque ideo humanitatem
13    IX,   4, 3|    otiosi vivere, quorum se non cognoscunt odia meruisse. alioquin
14    IX,   5, 1| offerunt quos se spoliare posse cognoscunt. in necessitate siquidem
15     X,  22, 2|     parentibus meliores se esse cognoscunt. associentur amicitia gratuita
16    XI,  12, 2|         temperanter agere posse cognoscunt. nullus ergo se aestimet,
17    XI,  37, 4|        fide bene habitum fuisse cognoscunt. ~
18    XI,  40, 2|         generi salutiferam esse cognoscunt. sed quid tantum de terrena
19    XI,  40, 7|        norunt, quae se laesisse cognoscunt: itinera illa non repetunt,