Lib.  Ep. Par.

 1     I,   4, 13|          suo reliquit, quem sibi necessarium fuisse cognovit. ~14.
 2     I,  37, 1 |          qua cuique fiat iniuria necessarium scelus: qui nova infelicitate
 3   III,  52, 9 |          non debeant, quibus est necessarium rebus propriis adhibere
 4    IV,  45, 1 |       praeparate nec aliquid eis necessarium deesse faciatis, quatenus
 5    VI,   6, 4 | principaliter creditur, quod tam necessarium esse sentitur. ~5.
 6   VII,   3, 1 |      indisciplinatio nasceretur, necessarium duximus illum sublimem virum,
 7   VII,  18, 2 |         bonorum, contra improbos necessarium semper auxilium. hoc primum
 8  VIII,   2, 4 |   conluxisse divinam. quapropter necessarium duximus propitio deo de
 9  VIII,  10, 6 |      capere et nostris defendere necessarium fuit. quapropter excitata
10  VIII,  16, 5 |         servieris, quando maxime necessarium fidelium habetur obsequium.
11     X,   6, 1 |                                  Necessarium probatur esse rei publicae
12    XI,   1, 7 |        venit diversis nationibus necessarium magnumque praesidium, quod
13    XI,   4, 2 |        fideiussoribus committere necessarium aestimaveris, confidenter
14    XI,   9, 4 |        omnia sic gerite, ne fiat necessarium quod nunc credimus esse
15    XI,  13, 1 |                Honestum nimis et necessarium videtur esse negotium pro
16    XI,  39, 2 | instrumentum nisi fuerit usuale, necessarium non habetur, quando nec
17   XII,   8, 3 |  abrogaret! ipse enim imminentem necessarium facit, qui sollemnia praebere
18   XII,  19, 3 |       affligit, qui regi aliquid necessarium subtrahit, quia, dum laetus