Lib.  Ep. Par.

 1    II,  10, 1 |       est gravatis per iniuriam subvenire, ut coercitio pravi iustitiam
 2    II,  19, 3 |         periclitantibus nititur subvenire: et homines parcere nequeunt,
 3   III,  13, 1 |         laborantibus credidimus subvenire, si spectabilitatem tuam
 4    IV,  35, 2 |        possimus per ignorantiam subvenire, allegantes, ut quod iura
 5    IV,  41, 1 |       fortunae pietatis remedio subvenire et acerbos casus iniuriae
 6    IV,  42, 3 |     gravavit infantiam, cui non subvenire merito pudoris aestimatur
 7     V,   4, 3 |         decipere, promptissimus subvenire. ingenio principis servit,
 8     V,  44, 1 |     erroris eventum sapientibus subvenire posse consilium nec pertinaciae
 9    VI,  10, 1 |         debeat regnantis pietas subvenire. ~2.
10    VI,  19, 1 | divitiae, nulla potest dignitas subvenire. ~2.
11    IX,  24, 10|   inpensius laesis per iniuriam subvenire. invigilet incorruptibilis
12     X,  27, 1 |      tributariis aliquo remedio subvenire festinat. quid enim iustius
13    XI,   3, 5 |    nimiam pietatem, dum miseris subvenire quaeritis, locum legibus
14    XI,  15, 1 |         esse gratissima. nam si subvenire semper amantis est, cuiusmodi
15    XI,  40, 8 |      qui sibi captus non potest subvenire, alterius solacio probetur
16   XII,   5, 2 |         eius videamur periculis subvenire. plus enim eos diligere
17   XII,  13, 4 |         qui potest esurientibus subvenire, si non pascit, extinguit.