Lib.  Ep. Par.

 1     I,  22, 1 |       iudiciis, nec sibi audet casus ascribere, quod bonae dispositionis
 2    II,  16, 3 | prudenter secutus est communes casus, ut, cum divina iudicia
 3    II,  24, 4 |        eveniatque detestabilis casus, ut qui functionem propriam
 4    II,  28, 2 |     tot enim actionum lubricos casus fixum tenuisti militiae
 5   III,   4, 5 |    vult alterum in praecipites casus mittere, eum certum est
 6   III,  17, 3 |     solis legibus confidere et casus reliquos non timere? iura
 7    IV,  41, 1 |   remedio subvenire et acerbos casus iniuriae meliore sorte mutare.
 8    IV,  42, 3 |  affectus, non similis terruit casus: gravavit infantiam, cui
 9     V,  42, 11|        est per tot periculorum casus sermonibus evagari. sed
10   VII,  32, 4 |   potuerit inveniri. nam sicut casus asperos subibis, si quid
11   VII,  40, 1 |       in lucem quippe venturus casus suscipere non meretur adversos,
12     X,   1, 1 |     iuvante deo, qui consuevit casus asperos in prospera commutare,
13     X,  30, 2 |              Nam et vivis ipse casus adversus est, qui, dum in
14    XI,  40, 8 |      habere contraria, facilis casus absumeret, si curam salutis
15   XII,   1, 2 |   obprobrium. sustinemus tales casus, quales nos in alios iudicare
16   XII,   7, 1 |    fortuitis, quando sinistros casus corrigunt, qui praestare
17   XII,  19, 3 |    datur transitus, cum fuerit casus asper exclusus. vide quemadmodum