Lib.  Ep. Par.

 1     I,   1, 2|      suspiciunt, quia in vobis singulare aliquid inesse cognoscunt,
 2     I,  42, 4|    similia credidisse: si vero singulare bonum est, iudicem te praecipuae
 3     I,  45, 3|      Cecropidae mundo fecerant singulare. ~4.
 4     I,  45, 9|   horarum de lumine venientium singulare miraculum, si has et umbra
 5   III,  48, 2|         castrum paene in mundo singulare, tenens claustra provinciae,
 6    IV,  51, 4|     populis parem, ut haberent singulare spectaculum, qui mundi videbantur
 7     V,  43, 1|        nostram, generis Hamali singulare praeconium, vestrum fecimus
 8    VI,   3, 5|        officio suo ius retinet singulare et talibus tantisque noscitur
 9    VI,   4, 4|         erit nimirum magnum et singulare praeconium, si iudices non
10  VIII,   9, 5|      quod apud sapientes reges singulare munus est, ille sollicitus
11  VIII,  33, 6|  describere. veniamus ad illud singulare munus sanctumque miraculum. ~
12    IX,  22, 3|   curiae decus, Romani nominis singulare praeconium: cui specialiter
13    IX,  22, 4|      quos parentes. o temporum singulare praeconium! curia Romana
14     X,  19, 3|        sed illud est omnimodis singulare in extranea gente laudes
15    XI,   6, 1| aequitatem, speciale decretum, singulare beneficium sub aspectu iudicis
16   XII,  12, 3|      simile et magnis odoribus singulare. ~4.