Lib.  Ep. Par.

 1     I,  13, 2|             animus enim dolosus non arbitrium sequitur imperantis, sed
 2    II,  25, 3|        succedere. patuit ergo vobis arbitrium iusti principis, quamvis
 3   III,   3, 2|     patiatur incursum, qui tantorum arbitrium iudicat esse temnendum.
 4   III,   5, 4|        firmum circa eos custodiebat arbitrium voluntas vaga populorum,
 5   III,  12, 1|             quale fuerit dominantis arbitrium, talem parit libertatis
 6   III,  37, 2|    aequitate vestrum minime definit arbitrium, noveritis supplicis querelam
 7    IV,   3, 3| pronuntiatio tua nostrum delectabat arbitrium, quia tantum dictantium
 8    IV,   4, 3|             ad imperantis conversus arbitrium effectum bonarum praestitit
 9    IV,  10, 1|         odiis licentiam dare nec ad arbitrium proprium vindicandus est
10    VI,   5, 2|         quod nos sentire cognoscit: arbitrium suae voluntatis deponit
11   VII,  26, 1|             illa condicio est, quae arbitrium provectionis suae intra
12  VIII,  22, 3|         sibi tantummodo conciliavit arbitrium. ab uno quippe principe
13     X,  30, 3|     subvenisse cognoscit: ad ipsius arbitrium gressus movet, ipsius voluntate
14    XI,   5, 3|          illis compleam dilectionis arbitrium. ~4.
15   XII,   3, 3|      pessimum, si iudicis relinquat arbitrium. non inde iacteris, quod