Lib.  Ep. Par.

 1     I,   7, 2|          mansuetudine temperasse. perire enim pupillo non patimur
 2     I,  42, 1|        prodit imperium, apud quem perire nescit, quod quempiam laborasse
 3    II,  25, 1|         dum illud pietati nostrae perire credimus, quod per mediocrium
 4   III,  18, 2|         dicitur ut eius potuisset perire substantia. atque ideo praesenti
 5   III,  23, 3|   coniunctum negotium perdere cum perire: abiurator alieni furtum,
 6   III,  32, 1|     Constat apud nos fidelium non perire servitia, sed in tristibus
 7   III,  46, 2|    angustias anhelantis votum est perire quam vivere, quia detestabilis
 8    IV,  42, 4|     communi iure possedit, filiis perire non debeant, praesertim
 9     V,  27, 2|       perquirere, ut nulli possit perire quod fecit in acie. nam
10  VIII,   1, 2| claudantur odia cum sepultis: ira perire noverit cum protervis: gratia
11     X,  30, 8|  cognoscant. et ideo non patiaris perire, quando Romanae dignitatis
12    XI,  40, 6|        illa dedit ut eligeres iam perire. si leges astringunt, ulterius
13   XII,   8, 1|          sic accipitur ab uno, ut perire non possit ab altero: donatur
14   XII,  24, 2|          felicitate contingunt et perire nesciunt, quae frequenter