Lib.  Ep. Par.

 1     I,   2, 6|      adhuc cura non deserit, si salutis propriae tangit affectus,
 2     I,   5, 3|   potius illud appetitur quod a salutis iudice gravare posse sentitur. ~
 3   III,  46, 2|   poenarum excludit dulcissimae salutis affectum. illud etiam, quod
 4    VI,   1, 2|        necis, qui fuerat auctor salutis. ~3.
 5    VI,  13, 4|      interdum pericula propriae salutis incurrunt. verum inter haec
 6    VI,  19, 7|       honore decorare, ut inter salutis magistros solus habearis
 7    VI,  19, 9|     dictare, quod nos ad gaudia salutis excruciet. talem tibi denique
 8    IX,   6, 5|      sunt et miraculis plena et salutis qualitate pretiosa. nam
 9    IX,   6, 6|         remediis consequere rem salutis. ~
10     X,  14, 3|    vicissitudo recepta est, cui salutis praemia debebantur? ~4.
11    XI,  17, 1|         beneficio panditur spes salutis, convenit etiam nos longo
12    XI,  40, 8|       casus absumeret, si curam salutis propriae non haberent. ~
13   XII,   3, 1| temperare. aegris non una causa salutis est: alter cibis reficitur,