Lib.  Ep. Par.

 1     I,   1, 1|     quando ille moribus iam tenetur obnoxius, qui ad iusta deprehenditur
 2    II,   3, 2|  geritur, fine temporis non tenetur. ~3.
 3    II,   3, 4| quia virtutum radicibus non tenetur. fuit quidam nostrorum temporum
 4   III,  16, 1|   Firmum est iudicium cuius tenetur exemplum, nec locus ambiguitati
 5   III,  27, 2|  sumitur, per superbiam non tenetur. ~3.
 6    IV,  10, 2|    successionis vincula non tenetur: et audacia ad solutionem
 7    IV,  44, 1|  contra tales silentium non tenetur. Stephanus siquidem flebili
 8     V,  13, 1|    enim sub expensarum lege tenetur exercitus, quam si cuncta
 9     V,  34, 1|   relinquitur, trepidus cum tenetur. mutat verba, variat constituta
10   VII,   7, 3|  modo si non cernitur, tunc tenetur. furta magis in furibus
11  VIII,  30, 3|   qui urbis suae gratia non tenetur. ~
12    XI,  36, 2| ambiguum, quod fine proprio tenetur inclusum. Saturnus annis