|
1. Quamvis homicidii
facinus primus detestetur auditus et cruentam manum oculi refugiant iudicantum,
quia proclivior ad misericordiam via bonis semper mentibus patet, tamen
iustitiae consideratione librandum est, qua cuique fiat iniuria necessarium
scelus: qui nova infelicitate fortunae tunc erit detestatio cunctorum, si se
servet innoxium. quis enim ferat hominem ad leges trahere, qui matrimonii nisus
est iura violare?
2. Feris insitum est
copulam suam extrema concertatione defendere, dum omnibus est animantibus
inimicum, quod naturali lege damnatur. videmus tauros feminas suas cornuali
concertatione defendere, arietes pro suis ovibus capitaliter insaevire, equos
adiunctas sibi feminas colaphis ac morsibus vindicare. ita pro copulatis is
sibi animas ponunt qui verecundia non moventur.
3. Homo autem
quemadmodum patiatur adulterium inultum relinquere, quod ad aeternum suum
dedecus cognoscitur omisisse? et ideo si oblatae petitionis minime veritate
fraudaris et genialis tori maculam deprehensi adulteri sanguine diluisti nec
sub praetexta cruentae mentis causam pudoris intendis, ab exilio, quod tibi
constat inflictum, te praecipimus alienum, quoniam pro amore pudicitiae
porrigere ferrum maritis non est leges calcare, sed condere.
4. Ita tamen, ut, si
legitimus extiterit accusator, de facti tui qualitate te noveris audiendum, ut,
si innoxios peremisti, crimen publica districtione resecetur, si male initos
complexus adulterorum morte divisisti, aestimetur potius vindicta quam culpa.
5. Si quis tibi autem
calumniantium damna generavit et Agnello fideiussori tuo, ut asseris, a vicario
vel eius officio extortam constiterit fuisse pecuniam, nostra iussione
conventus secundum leges ablata restituat. nolumus enim in cuiusquam praedam
cadere, quos nostra visa est sententia liberare. pari modo contra incivilium
impetus Candacis tibi tuitionem sub aequabili defensione praestamus, ut nec
legibus te subtrahat nec iterum contra iura publica laborare permittat.
|