|
1.
Priscarum legum reverenda dictat auctoritas, ut nascendo curialis nullo modo
possit ab originis suae muniis discrepare nec in aliud rei publicae officium
trahi, qui tali praeventus fuerit sorte nascendi. quod si eos vel ad honores
transire iura vetuerunt, quam videtur esse contrarium curionem rei publicae
amissa turpiter libertate servire et usque ad condicionem pervenisse postremam,
quem vocavit antiquitas minorem senatum?
2.
Noverit itaque reverentia vestra Sarsenates municipes collegas suos asseruisse
ecclesiam vestram irrationabiliter sibi velle defendere. unde prudentia vestra
pro integritatis suae proposito examinata veritate discutiat quae veniunt in
querelam et, si desideria petitorum veritate subsistunt, pro implendis muniis
eos ad curiam suam remeare permittat.
3.
Sin vero clero vestro creditis in eis aliquid rationabiliter suffragari, ad
nostrum comitatum instructam personam modis omnibus destinate, quae
adversariorum debeat intentionibus obviare. quod si de negotii qualitate
dubitatis, convenit sacerdotalibus institutis, ut ante controversiam iustitiam
magis ipse cognoscas, quam de iudicio victus abscedas. talem siquidem non
oportet publice superari, quem amatorem aequitatis convenit inveniri.
|