|
1. Inter gloriosas rei
publicae curas, quas perpeti cogitatione deo auxiliante revolvimus, cordi
nostri est levamen humilium, ut contra potentiam superborum nostrae pietatis
erigamus obstaculum, nec liceat quicquam apud nos audaciae, cuius est propositi
superba calcare.
2. Castorii igitur
flebili calamitate permoti, quem exitialis hactenus diversorum pressit invidia,
occasionem praebuit salutaribus constitutis, ut plus valeret nostrae pietatis
auxilium quam iniqua calliditas improborum. atque ideo praesenti vobis
auctoritate decernimus, ut, si praefectus vir magnificus Faustus ea quae
Castorius possidebat vel titulis ingravavit vel privata usurpatione detinuit,
mox ei praedium cum alio eiusdem meriti vobis imminentibus a pervasore
reddatur, ut crudelibus damnis afflicto pietatis nostrae remedio consulamus.
3. Si quis autem in hac
praesumptione medius invenitur, ut ad ea quae iussa sunt idoneus nequeat
reperiri, ad nos deducite vinculis illigatum, ut poena possit satisfieri cuius
facultas non sufficit ultioni. tali igitur confusione iam iniquae mentis
impetus conquiescat, ne non tam Castorium quam nostrum votum persecutus esse
videatur.
4. Quod si posthac
qualibet occasione saepe memoratum Castorium notus ille artifex nocere
temptaverit, quinquaginta librarum auri multa protinus feriatur sitque maior
cruciatibus poena respicere illaesum, quem videre desideravit afflictum. en
factum quod cunctas protinus temperet ac corrigat potestates: praetorii
praefectus bacchari non est in humilis laesione permissus et cui a nobis
assurgitur, officiendi potestas miseris abrogatur. hinc omnes intellegant, quo
amore delectemur aequitatis, ut et potentiam iudicum nostrorum velimus
imminuere, quatenus bona conscientiae possimus augere.
|