|
1. Optabilis nobis est
et grata devotio, quae bonam praecesserit iussionem, et merito acceptum
redditur, si quid, quod possumus imperare, poscatur. felicitas enim regnantis
est famulantes amare quod expedit, quando labor nobis cogitationis aufertur,
dum subiecti sibi profutura disponunt.
2. Atque ideo
suggestionis vestrae tenore comperto, quam caritate civica in communiendis
moenibus suscepistis, absolutam huius rei vobis censemus esse licentiam: nec quicquam
de hac re vereamini, unde gratiae nostrae expectare praemia mox debetis. vestra
enim munitio nostra est nihilominus fortitudo: et quicquid vos ab incerto
eripit, famam nostrae defensionis extendit.
3. Saxa ergo, quae
suggeritis de amphitheatro longa vetustate collapsa nec aliquid ornatui publico
iam prodesse nisi solas turpes ruinas ostendere, licentiam vobis eorum in usus
dumtaxat publicos damus, ut in murorum faciem surgat, quod non potest prodesse,
si iaceat. quocirca perficite confidenter, quicquid cautio ad munimen, quicquid
ornatus expetit ad decorem, tantum nobis scituri gratum fore quod facitis,
quantum exinde gratia vestrae se civitatis extulerit.
|