|
1.
Prudenter omnimodis inspexit antiquitas provinciarum dignitates annua
successione reparari, ut nec diutina potestate unus insolesceret et multorum
provectus gaudia reperirent. sufficit enim unicuique discessisse laudatum, quia
dum tempus potestatis prolixum quaeritur, culparum obprobria non vitantur. illa
enim vel in brevitate declinare mirabile est, dum frequenter et his subrepunt,
qui a fascibus sub velocitate discedunt. annus universus et ad declaranda
conscientiae bona sufficit et facilius se ab errore custodit. sit in vestro
proposito amministrationem unius anni suscipere: nostrum est merentibus tempus
augere, quia non facile removere cupimus quos iustos esse sentimus.
2.
Idcirco conversationis tuae moribus invitati per illam indictionem praesidatum
tibi in illa provincia propitia divinitate concedimus, ut sic debeas agere,
quemadmodum nobis possessor gratias cum tributis videatur exsolvere. decessorum
bona exempla sequere: a vitiosorum te imitatione disiunge: non putetur omnis
consuetudo probabilis. cautum debut reddere, non sequacem error alienus. prodit
stultitiae culpam, qui sequitur accusatum. sed illud melius eligitur, unde
praecedentis opinio sub ammiratione laudatur.
3.
Respice quantis sit provincia plena nobilibus. habes qui et bene de te loqui
debeant et derogare praesumant, quia nulla potestas est, quae qualitatem famae
suae de ore hominum possit auferre. contra qui fructus est opinione
praedicabili per confines ire provincias et ibi invenire verissimam laudem, ubi
non imperas potestate! additur, quod inremuneratum non relinquimus, si te
egisse probabiliter audiamus. horre vitium et principis mereris affectum.
voluntatem regiam in legibus habes: illis obtempera et nostra cognosceris
implere mandata.
|